Aankomst en eerste dag
Door: Muzungu Debbie
Blijf op de hoogte en volg Debbie
06 November 2012 | Oeganda, Kampala
Lieve Hollandse muzungu's,
Hier een kort verslag van de eerste 2 dagen!
Gisteren na een reis van 10,5 uur veilig geland in Entebbe. We hebben een tussen stop gemaakt in Kigalie in Rwanda. 2 maaltijden, 2 films en wat slaap verder kwamen we op verwachte tijd aan.
Er was een lange rij voor de visum balie. Alles gaat op gemak in Uganda, aan het lange wachten moeten we aan wennen. Ik heb nog moeten l*llen als brugman om een visum te krijgen, de visummeneer geloofde niet dat ik 3 maanden in Uganda de tourist kwam uithangen, ik heb het met mijn liefste glimlach toch gekregen :-D (ik moet een touristenvisum hebben, je mag dan eigenlijk niet werken).
De koffers waren er al heel snel en er stond ook al een jongeman op ons te wachten met een A4 met onze namen erop. Na een rustige rit van 40 minuten aan de linker kant van de weg, kwamen we aan bij ICU geusthouse in Kampala. Na een korte rondleiding en uitleg, zijn we snel ons bed in gedoken, die gelukkig al voorzien was van een klamboe.
De wekker ging rond de klok van 8.30u, na een heerlijke nacht, met wat tussenstops door vreemde geluiden, maar lekker geslapen. Na het ontbijt kwam onze gids Augustine, om Manon, Monique (nederlands meisje, wat ook net was aangekomen) en mij een leuke citytour te bezorgen in Kampala.
Na een korte wandeling zijn we in de taxi gesprongen, een mini busje, volgepropt, waar we uiteindelijk met 15 mensen in zaten, levensgevaarlijk. Het verkeer is een ongeregeld zooitje, kan je er niet langs, dan ga je hard toeteren, schreeuwen en gewoon door duwen. Fietsers, voetgangers, auto's en motors gaat allemaal dwars door elkaar heen. Na een korte rit zijn we de markt opgegaan. Gewaarschuwd door Augustine, dat we een onze tas voorop moesten dragen, dat ze je aanraken 'klopt', dat ze je muzungu noemen 'klopt', vrouwen noemen je sister, dat ze je van alles willen verkopen 'klopt' en dat iedereen vriendelijk is, klopt ook. Ze vinden het fantastisch als je een foto van ze maakt, leuk om te zien. Het was een overdekte markt, met veel te smalle paden en veel te veel mensen, vond het soms wel een beetje eng, maar gewoon lachen en doorlopen helpt. Nadat we 1/8 van de markt hadden gezien, zijn we doorgelopen naar de taxistandplaats, wat een grote vlakte is, tussen vele gebouwen, vol met honderden witte minibusjes, met taxidrivers die je allemaal graag naar de plaats van bestemming brengen, wat een hectiek.
Op naar het volgende vervoermiddel, de boda boda, oftewel motor. Zonder enige bescherming, met z'n tweeën achterop, dus in het totaal met z'n drieën op de motor. Wie had ooit gedacht dat ik zo snel alweer op de motor zou zitten. Haha wat een spannende rit, ze krossen overal maar tussen door. Zo af en toe had ik wel een billenknijp momentje, haha. Maar we zijn veilig op de volgende bestemming terecht gekomen, we zijn naar de bank gegaan, voor onze enige echte Ugandese shillings, nooit eerder een bedrag van 250.000 op zak gehad. (€76) Daarna nog wat boodschapjes gedaan en een Ugandese simkaart gehaald. Toen was het alweer tijd voor een echte Ugandese lunch. En waar kan je dat beter lunchen dan bij het politie bureau:-) Voor dat we naar binnen mochten werden onze tassen gecontroleerd en moesten we door een beveiligingspoortje. Zo gaat het trouwens bij elke grote bank of winkel. In de kantine hebben we echt Ugandees gegeten, baars uit Victoria lake, zoete aardappel, rijst, bruine bonen, erwten, banaan en meer. Het was even wennen, het was erg zout, maar wel lekker. Augustine was een top gids, hij vertelde over Kampala, maar ook over Ugandese gewoontes, hoe om te gaan met geld, alle uitleg gehad over alle vervoer middelen en nog veel meer. Het was een leuke, indrukwekkende maar ook vermoeiende dag. We hebben veel gezien, van rijkdom tot armoede, van mooie grote gebouwen en winkels tot wat plankjes met een golf plaat, maar alle mensen lijken allemaal even blij te zijn, ze lachen veel. Ook hebben we veel niet gezien, door het naar de grond kijken om te zien waar je loopt, want hier hebben ze kuilen en hele diepe gaten, soms zand, soms asfalt.
Nu zitten we heerlijk op het dakterras van ICU, te internetten, want hier hebben ze wifi:-)
Morgen vertrekken we naar Gangama, waar we geen internet zullen hebben, maar jullie zien mijn verslag wel verschijnen.
En elke keer vind ik het super om jullie reactie te lezen, dank hiervoor.
Dikke kus,
Muzungu Debbie
Hier een kort verslag van de eerste 2 dagen!
Gisteren na een reis van 10,5 uur veilig geland in Entebbe. We hebben een tussen stop gemaakt in Kigalie in Rwanda. 2 maaltijden, 2 films en wat slaap verder kwamen we op verwachte tijd aan.
Er was een lange rij voor de visum balie. Alles gaat op gemak in Uganda, aan het lange wachten moeten we aan wennen. Ik heb nog moeten l*llen als brugman om een visum te krijgen, de visummeneer geloofde niet dat ik 3 maanden in Uganda de tourist kwam uithangen, ik heb het met mijn liefste glimlach toch gekregen :-D (ik moet een touristenvisum hebben, je mag dan eigenlijk niet werken).
De koffers waren er al heel snel en er stond ook al een jongeman op ons te wachten met een A4 met onze namen erop. Na een rustige rit van 40 minuten aan de linker kant van de weg, kwamen we aan bij ICU geusthouse in Kampala. Na een korte rondleiding en uitleg, zijn we snel ons bed in gedoken, die gelukkig al voorzien was van een klamboe.
De wekker ging rond de klok van 8.30u, na een heerlijke nacht, met wat tussenstops door vreemde geluiden, maar lekker geslapen. Na het ontbijt kwam onze gids Augustine, om Manon, Monique (nederlands meisje, wat ook net was aangekomen) en mij een leuke citytour te bezorgen in Kampala.
Na een korte wandeling zijn we in de taxi gesprongen, een mini busje, volgepropt, waar we uiteindelijk met 15 mensen in zaten, levensgevaarlijk. Het verkeer is een ongeregeld zooitje, kan je er niet langs, dan ga je hard toeteren, schreeuwen en gewoon door duwen. Fietsers, voetgangers, auto's en motors gaat allemaal dwars door elkaar heen. Na een korte rit zijn we de markt opgegaan. Gewaarschuwd door Augustine, dat we een onze tas voorop moesten dragen, dat ze je aanraken 'klopt', dat ze je muzungu noemen 'klopt', vrouwen noemen je sister, dat ze je van alles willen verkopen 'klopt' en dat iedereen vriendelijk is, klopt ook. Ze vinden het fantastisch als je een foto van ze maakt, leuk om te zien. Het was een overdekte markt, met veel te smalle paden en veel te veel mensen, vond het soms wel een beetje eng, maar gewoon lachen en doorlopen helpt. Nadat we 1/8 van de markt hadden gezien, zijn we doorgelopen naar de taxistandplaats, wat een grote vlakte is, tussen vele gebouwen, vol met honderden witte minibusjes, met taxidrivers die je allemaal graag naar de plaats van bestemming brengen, wat een hectiek.
Op naar het volgende vervoermiddel, de boda boda, oftewel motor. Zonder enige bescherming, met z'n tweeën achterop, dus in het totaal met z'n drieën op de motor. Wie had ooit gedacht dat ik zo snel alweer op de motor zou zitten. Haha wat een spannende rit, ze krossen overal maar tussen door. Zo af en toe had ik wel een billenknijp momentje, haha. Maar we zijn veilig op de volgende bestemming terecht gekomen, we zijn naar de bank gegaan, voor onze enige echte Ugandese shillings, nooit eerder een bedrag van 250.000 op zak gehad. (€76) Daarna nog wat boodschapjes gedaan en een Ugandese simkaart gehaald. Toen was het alweer tijd voor een echte Ugandese lunch. En waar kan je dat beter lunchen dan bij het politie bureau:-) Voor dat we naar binnen mochten werden onze tassen gecontroleerd en moesten we door een beveiligingspoortje. Zo gaat het trouwens bij elke grote bank of winkel. In de kantine hebben we echt Ugandees gegeten, baars uit Victoria lake, zoete aardappel, rijst, bruine bonen, erwten, banaan en meer. Het was even wennen, het was erg zout, maar wel lekker. Augustine was een top gids, hij vertelde over Kampala, maar ook over Ugandese gewoontes, hoe om te gaan met geld, alle uitleg gehad over alle vervoer middelen en nog veel meer. Het was een leuke, indrukwekkende maar ook vermoeiende dag. We hebben veel gezien, van rijkdom tot armoede, van mooie grote gebouwen en winkels tot wat plankjes met een golf plaat, maar alle mensen lijken allemaal even blij te zijn, ze lachen veel. Ook hebben we veel niet gezien, door het naar de grond kijken om te zien waar je loopt, want hier hebben ze kuilen en hele diepe gaten, soms zand, soms asfalt.
Nu zitten we heerlijk op het dakterras van ICU, te internetten, want hier hebben ze wifi:-)
Morgen vertrekken we naar Gangama, waar we geen internet zullen hebben, maar jullie zien mijn verslag wel verschijnen.
En elke keer vind ik het super om jullie reactie te lezen, dank hiervoor.
Dikke kus,
Muzungu Debbie
-
06 November 2012 - 17:06
Mien:
Muzungu Debbie,
Heerlijk te mogen meegenieten van jouw avonturen vanuit een kil nederlandje waar we veel binnenzitten.Geniet van het buiten zijn en de andere cultuur en het avontuur.Het ga je goed en ik volg met spanning je reis.
Wie had dit verwacht? We zoeken nog een stageplek!!!
groeten Mien( ik ben bezig met de herregistratie BIG) -
06 November 2012 - 17:07
Merel:
Hi Debbie!!
Leuk verhaal om te lezen. Zo te horen gaat dat wel goed komen met jou in Uganda! En dan denken wij dat er in Nederland gekken op de weg rijden, vergeleken met daar zal het hier wel meevallen. Haha!
Groetjes, Merel -
06 November 2012 - 17:36
Milou Van Orden:
Heeey Debbie!
Leuk om zo snel iets van je te lezen.
Spannend begin van je avontuur!
Veel succes en plezier, liefs Milou -
06 November 2012 - 17:45
Trudy:
Bonjour Debbie,
Prachtig verhaal Deb, wat een ervaringen al op de eerste twee dagen.
En als ik het zo lees volgen er nog veeeeeeeel meer.
Je zult wellicht aan alle dingen moeten wennen, maar na een poosje weet je niet beter.
Kun je je een beetje redden met de taal? Engels of Frans, wat spreken ze eigenlijk?
Nou Deb, we volgen je op de voet of op de mail eigenlijk.
Geniet ervan!
Lieve groet uit la douce France, Bart en Trudy -
06 November 2012 - 18:47
Gerrie Olders:
Fijn dat je een goede reis had. Nu eerst genieten van de vrije dagen en veel zien. Wanneer begin je in het kindertehuis?
Veel plezier. Leuk om mee te leven op afstand.
Liefs Gerrie -
06 November 2012 - 19:26
Jeannie Teunissen:
Hoi Deb, je heb je al goed vermaakt, en dan al veel gezien, erg interessant je verhalen, kom net van Oma vandaan en ze was heel erg enthousiast, ze gaat je ook volgen, dikke kus hier van Oma en mijn. -
06 November 2012 - 19:34
Nina En Stan:
heel veel succes verder en wij vinden het leuk als je weer een keertje verschijnt.
(nina)
een knus een knuffel en een kus
stan en nina
-
06 November 2012 - 19:40
H.Teunissen:
Hoi Deb,
Blij dat je goed bent aangekomen. Heb je nog handige trucjes geleerd met de motorrit?
Na morgen begint het echt. Het zal me echt benieuwen hoe het leven daar is. Geweldig.
Liefs, Pa. -
06 November 2012 - 20:02
Monique:
Hey,
Heb gisteren gedurende de dag regelmatig ff aan je/jullie gedacht... waar zouden ze nu zitten (in de lucht)
fijn dat de reis goed verlopen is. Hebben jullie nog tijdsverschil??
Erg leuk om op deze manier een beetje met je mee te reizen!
Goede reis weer voor morgen en tot 't volgende berichtje!
groetjes,
Monique G -
06 November 2012 - 20:37
Mandy:
hee...
fijn dat je goed aangekomen bent :)..
Gaaf om je verhaal te lezen..
ik kijk uit na je volgende verhaal.. veel plezier nog!
xx -
06 November 2012 - 20:54
Ruud:
Hoi Debbeltje,
Goed dat je een goed bent aangekomen en leuk dat je al zoveel indrukken hebt opgedaan in verweggiestan :p! Ik ben benieuwd naar je volgende verhalen! Geniet ervan! Binnenkort mag je aan de bak ;). Leuk dat je toch nog hebt gereden op een motor! Ik wil ook wel op een boda boda rijden.... helaas.... herfst.... :s haha.
Heeeeeeeeel veel succes en heeeeeeeeel veel plezier!
X -
07 November 2012 - 00:15
Elisabeth:
Ha die Debbie. Heerlijk om te lezen dat je goed bent aangekomen én nu al zoveel meemaakt. Erg leuk om te lezen. En..... ik snap nu gelukkig wat ook wat wifi is! Genieten hoor! Lieve groet Elisabeth -
07 November 2012 - 07:21
Yvonne:
Hoi Debbie! Dat klinkt allemaal goed. Geniet ervan en blijf schrijven :) -
07 November 2012 - 08:07
Winny:
Hallo Debsel
Wat leuk om te lezen dat je veilig bent aangekomen, ik heb met veel plezier je reisverslag gelezen.
Dikke zoen van mij en ik blijf je volgen.
XXX je surrogaat moeder -
07 November 2012 - 08:49
Marcel:
Begin is gemaakt Deb! Goed dat je veilig aangekomen bent.
Leuk om op de hoogte te zijn.
Suuk6 met het voortzetten!
Groetjes xx -
07 November 2012 - 10:22
Carola :
Hee Debbie!
Wat een heerlijk verhaal! Super leuk om van jullie te lezen (zijn we er toch een beetje bij ;-)).
Heel veel succes en ik lees graag weer van jullie!
Kus Carola -
07 November 2012 - 17:13
Myrna:
Hey Debje,
Leuk zo'n "kort" verslagje van je aankomst;) Fijn dat je goed bent aangekomen! Hopelijk ga je daar een leuke tijd tegemoet. Ik zal al je verhalen trouw volgen en vind het erg leuk om je te volgen. Pfff...al gelijk moeten l*llen als brugman, maar gelukkig kun jij dat wel! Heel veel werk en leer plezier met de kindjes daar, en niet te veel aan ze gaan hechten hé...straks wil je niet meer terug;)
Kus & Liefs Myrna
-
07 November 2012 - 21:15
Diana:
Hey Debbie, fijn dat je een goede reis hebt gehad! Leuk om te lezen, zo die eerste indrukken en nu al avontuurlijk zo te lezen met het verkeer daar haha. Heel veel plezier en succes. Ben benieuwd naar je volgende verslagje! X Diana -
09 November 2012 - 21:48
Henriette:
Wat ben je in een heerlijk avontuur beland! Ik geniet mee van je verhalen! Het is natuurlijk een compleet andere wereld waar je nu in vertoefd!
Hou ons op de hoogte! Verheug me nu al op je volgende mail!
Liefs, Henriette -
12 November 2012 - 18:25
Yvonne Vlutters:
He Debbie,
Wat zal je al een hoop meegemaakt hebben. Zo''n andere wereld!
Wens je veel sterkte! En ik kijk uit naar je verslag. Zo spannend allemaal
Veel groeten yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
