Time flies....
Blijf op de hoogte en volg Debbie
07 Januari 2013 | Oeganda, Mbale
Welkom in 2013.
Allemaal oud en nieuw goed gevierd, en met 10 vingers 2013 in gegaan? De feestdagen zitten er weer op, de kerstboom ligt weer op zolder of ligt op straat, een heel nieuw jaar voor ons, om weer mooie dingen te beleven.
Dat het nu 7 januari is betekend voor ons, dat we nog maar 11 dagen bij het weeshuis zijn en dat we over 26 dagen alweer op Hollandse bodem staan, ik blijf het me afvragen 'waar blijft de tijd'? Elke week schrijf ik weer mijn verhaal en dan is er ook weer een week voorbij gevlogen. Het blijft leuk om elke keer mijn gebeurtenissen op te schrijven en om met jullie te delen. Zo dan nu het verhaal van deze week.
Onze week begon in Hotel Mount Elgon. Wij hadden besloten om met z'n tweetjes oud en nieuw in het hotel te gaan vieren. Oud en nieuw is geen groot feest bij het weeshuis, er is 's avonds wel een mis, maar iedereen gaat vroeg naar bed en blijven niet wakker voor de jaar wisseling. Wij wilde deze speciale jaarwisseling niet aan ons voorbij laten gaan en zijn daarom naar het hotel gegaan. Bij Mount Elgon hebben we lekker geluncht en op onze kamer van het internet gebruik gemaakt. In de namiddag hebben we lekker gezwommen en van de zon genoten. Het was erg druk in het hotel en het personeel was druk met alle voorbereidingen voor de jaarwisseling. Moe van het luieren en zwemmen hebben we heerlijk, warm en lang gedoucht, wat kan dat toch heerlijk zijn, zo'n warme douche. Nadat we ons hadden opgetut en klaar gemaakt, zijn we gaan dineren. Ik heerlijk aan de kebab en Manon aan de 'whole fried fish'. In Uganda duurt alles net iets langer, zoals ik jullie al wel eerder verteld heb ( volgens mij elke week ;-) ) duurde het een 3 kwartier voordat we het eten kregen. Voor Manon was de schrik groot, een hele vis op het bord, maar dan ook echt heel. Hoofd, staart, ogen, alles was nog aanwezig, is toch wat minder als je eten je aankijkt. Maar het smaakte allemaal wel goed. Op de kamer hebben we nog even uitgebuikt. Om 22.00 zijn we het feestgedruis gaan opzoeken. Mensen van buitenaf waren ook van harte welkom en moesten entree betalen. Er kwamen veel mensen op het feestje af, alleen kwam het niet echt opgang. Er was volop muziek, maar door de grote ruimte viel alles een beetje in het niks. Onder het genot van een Ugandees biertje, hebben we alles en iedereen besproken en bekeken, net als iedereen dat met ons doet. Om kwart voor 12 werd iedereen door de dj opgeroepen, om te gaan dansen, dit noemen ze de '2 years dance', je danst van het ene jaar het andere jaar in. Wij hadden een mooi plekje bij het zwembad, waar we 2012, dit keer onder genot van een Heineken, hebben weg gedanst. Verder werd er hier en daar gedanst, er was nergens een klok te bekennen, dus we moesten goed naar de dj luisteren. En daar waren de laatste 10 seconden, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1....... HAPPY NEW YEAR!!! Manon en ik zijn elkaar om de nek gevlogen en daar kwamen bij mij de tranen, wat een bijzondere ervaring. Er werd vuurwerk afgestoken, 2 potten met siervuurwerk, dit was leuk, maar lijkt lang niet op die 70 miljoen die in Nederland de lucht in zijn gegaan. We hebben nog even gedanst en ons eigen vuurwerk afgestoken, we hadden *sterretjes* ( met dank aan Ruud en Myrna )! Om kwart over 12 vertrokken al de eerste mensen en wij zijn naar onze kamer gegaan om met Nederland te Skypen en bellen, waar het toen kwart over 10 was. Leuk om op zo'n moment toch nog even met je familie te spreken. Al snel was het feestje afgelopen en zijn wij nog opgebleven tot de Nederlandse jaarwisseling. Ik heb vele smsjes mogen ontvangen, echt super leuk en bedankt hiervoor. Het is een bijzondere ervaring om oud en nieuw in een ander land, zonder je familie en vrienden te vieren, ook nu was er weer even, net als met kerst, een mis momentje, maar ik had voor geen goud dit moment willen missen samen met Manon. Om 3.00 zijn we moe en voldaan gaan slapen.
Dinsdag ochtend na een kort nachtje zaten we al weer vroeg aan een heerlijk ontbijtje en hebben we ons hierna naar het zwembad verplaatst. Bij het zwembad hebben we een nieuwjaarsduik genomen, heerlijk bij zo'n 30°c en volop zon. In de zon nog wat bij geslapen en bij gekleurd :-). In de middag werd het weer extreem druk bij het zwembad, veel kinderen die rond rende en lekker in het water speelde. Het waren 2 heerlijke dagen, mede mogelijk gemaakt door de ouders van Manon!
Bij terugkomst hebben we eerst alle mama's en zusters een gelukkig nieuw jaar gewenst, iedereen was in een blije stemming. Zuster Mary vertelde dat er een weesje was terug gebracht door haar pleegmoeder. Anita is 11 jaar en is als baby bij st. Kizito Babieshome gekomen. Anita heeft al op meerdere plaatsen gewoond maar was niet handelbaar. De laatste pleeg moeder heeft het 3 jaar geprobeerd, maar kon Anita ook niet handelen. In Uganda heb je 3 jaar garantie en mag je het kind nog terug brengen. Zr. Mary wil haar graag ter adoptie doen, maar dit wordt een lastige procedure. Over Anita is niets bekend, het enige is de dag dat ze in het weeshuis kwam en dat is dezelfde datum als haar geboortedatum. Om dit meisje ter adoptie te kunnen doen zijn er meer gegevens nodig, die er helaas niet zijn. Zr. Mary gaat dit opnemen met een advocaat, om toch een goede plek voor Anita te kunnen vinden. Er zijn helaas ook maar weinig mensen die een meisje van deze leeftijd willen adopteren. Wij hebben deze week Anita mogen meemaken, het is een leuke meid, die lekker haar eigen ding doet. Het liefste is ze de hele dag met de babies aan het knuffelen en spelen, maar ze helpt ook met kleine huishoudelijke taken en hangt graag om je nek. Ze luistert wanneer ze zin heeft, ze is lekker eigenwijs, zoals de meeste meisjes van 11. In de ochtend helpt ze bij de babies en de rest van de dag loopt ze rond, ze is erg nieuwsgierig naar Nederland en wil graag met ons mee. Van de week kreeg ze de opdracht om het beeld van Kizito schoon te maken, dit staat voor het weeshuis. Na een tijdje kwam ze weer bij ons zitten, ik vroeg haar of Kizito schoon was geworden, waarmee ik het beeld bedoelde. Anita keek me vragend aan en rende weg, waarna ze terug kwam met baby Kizito op haar arm en vertelde dat hij goed gewassen was, wat is het toch een lekkere griet, we lagen in een deuk.
Dinsdag op woensdag nacht was daar een grote verrassing voor mij, een grote kakkerlak in mijn klamboe, gadverdamme, hij was een centimeter of 4. Ik sprong uit bed en maakte Manon zachtjes wakker om te vragen of ik de lamp mocht aan doen en haar niet te laten schrikken, ze gaf toestemming en trok de deken over haar hoofd, ze gaf me nog 1 advies, 'anders pak de kakkerlak toch met een papiertje......'! En bedankt. Ik ging op jacht, met een bezem heb ik hem uit mijn bed geveegd, maar ze zijn zo razend snel, zo griezelig en heb hem niet kunnen vangen of doden. Nadat ik deze had verjaagd kwam ik er nog 2 tegen, en het zijn geen kleine jongens . Ik durfde niet meer te gaan slapen en 's nachts lijkt alles al 10 keer zo erg. Ik heb mezelf toch maar helemaal ingepakt in mijn slaapzak en een poging gedaan tot slapen. De volgende ochtend, dacht Manon dat ze het hele voorval had gedroomd, en had daarom zo gereageerd maar helaas was het echt. Later het verhaal aan zr. Felicitas verteld, die gelijk met me mee ging om gif te spuiten. Onder tussen dat het gif in werkte zijn wij weg gegaan. Bij terugkomst, lagen daar de monsters dood op hun rug, opgeruimd staat netjes. In de keuken hadden we nog altijd een rattenplakval staan, hier hadden we nog geen enkele rat mee gevangen, maar wel 5 kakkerlakken en een hagedis :-) Uiteindelijk heb ik Freddy, de buurman de val als een geintje kado gedaan, gek genoeg wilde hij de val graag hebben voor in zijn kamer om de rat te vangen. En jawel hoor, nog geen dag later, had Freddy een dikke vette rat op de val zitten, maar dan nog wel levend. Freddy heeft de rat netjes naar de rattenhel gestuurd en de val nog een keer gezet.
Woensdag zijn we op bezoek geweest bij Jeroen en zijn vrouw Petua. Jeroen is een Nederlander die nu voor vele jaren in Uganda woont. Ook Jeroen zet zich in voor het weeshuis en heeft goed contact met KiBahome. Jeroen heeft een melk veehouderij met 17 koeien. Van de melk wordt kaas en yoghurt gemaakt, die wordt verkocht in Jeroen zijn winkeltje in Mbale. Ook hebben Petua en Jeroen een geusthouse. Er staan 3 leuke Zaanse huisjes, met alles erop en eraan, naast de boerderij, als iemand nog een leuk logeeradresje zoekt, is dit zeker een aanrader. Voordat we een rondleiding kregen, werden we verrast met een heerlijke bak koffie met warme melk en oliebollen, dat was genieten. Hierna kregen we een rondleiding van Jeroen over het terrein en door de gebouwen. Het was erg leuk en interessant om te zien waar de kaas en yoghurt wordt gemaakt, waar ze de koeien melken, waar het koeien voer vandaan komt en wat ze met ze koeienpoep doen. Jeroen verzameld koeien poep in een systeem, waardoor het door een natuurlijk proces wordt omgezet in gas, waarop het licht brand en waarmee gekookt kan worden. De koeien krijgen olifantengras te eten, wat verbouwd wordt op een groot stuk land achter de boerderij.
We hebben een lange tijd met Jeroen, Petua en hun gasten gesproken, dit was gezellig. Petua liet foto's zien van hun vakantie in Nederland een paar jaar geleden. Heel toevallig stonden er 2 mensen op de foto's die ik ook ken van Mill Hill, zo toevallig, maar eigenlijk ook niet. Jeroen is asociate geweest bij Mill Hill en dus hebben we veel gemeenschappelijke kennissen. ( Jeroen groet alle Paters en Broeders van Mill Hill ) Het was een leuke ochtend en we zijn uitgenodigd om binnenkort te komen eten, het zijn vriendelijk, fijne en gastvrije mensen.
Ook gaat Jeroen over het sponsor geld van KiBahome. Ik had met mijn inzamelings actie 800€ opgehaald, dit kreeg ik van Jeroen in contanten om het te spenderen voor het weeshuis. Eerst wilde ik nieuw speelgoed laten maken, omdat er veel speelgoed kapot is en het meeste speelgoed van slechte kwaliteit is. In Uganda wordt er alleen maar slechte kwaliteit speelgoed verkocht, dus dan zouden we het speelgoed moeten laten maken. Aangezien we hier nog maar voor een korte tijd zijn, was dit niet meer haalbaar. We hebben met zr. Mary de behoefte besproken. Zr. Mary is in beraad gegaan met de andere zusters en ze hebben alles op een rijtje gezet. Kort geleden kwamen ze er achter dat de staat van de matrassen erg slecht is. De kinderen liggen +/- 15 uur per dag op bed en zijn snel door weekt van urine. Door de urine zijn er gaten in de matrassen ontstaan. Dit goede doel hebben we gelijk aangegrepen, omdat we zelf nu voor meer dan 2 maanden op een Ugandees matras slapen, wat niet echt een aanrader is voor een Hollandse rug. Goede bedrust in een goed bed is van groot belang. Ook waren er dekentjes nodig, omdat het regelmatig regent, zijn niet altijd de dekens op tijd droog, waar ze geen reserve voor hadden. In de middag zijn we direct op pad gegaan met 2,68 miljoen shilling op zak en zr. Felicitas aan onze zijde. Zr. Felicitas weet alle goede winkels te vinden en zorgt voor een eerlijke prijs. Zr. Felicitas is niet op haar mondje gevallen en weet er vaak nog wat van de prijs af te praten. We hebben letterlijk en figuurlijk een wagen vol geladen. Het resultaat: 19 nieuwe matrassen, die door een kleermaakster op maat worden gemaakt en voorzien van een hoes, 24 nieuwe zachte dekentjes, zoals de zusters en de kinderen het wenste. Maar ook wij hadden nog specifieke wensen, een grote stereo toren met cd-speler, de kinderen houden van muziek en dansen, maar moesten de muziek horen uit een telefoontje van een zuster. We hebben een mooie LG stereo toren gekocht met een fantastisch geluid, we hebben bij deze verkoper nog een verlengsnoer en een USB stick kunnen lospraten:-) . En als laatste, maar naar mijn idee het leukste, een grote spiegel. De kinderen, vinden het leuk om foto's te zien van elkaar en ze weten elkaar ook te benoemen, maar als ze een foto van zichzelf zien, herkennen ze zichzelf niet. Daarom een grote spiegel, die we door de aannemer James hebben laten bevestigen op een centrale plaats, met een mooie lijst erom heen. Iedereen vindt de spiegel super, de kinderen bewonderen zichzelf van dichtbij, de mama's doen hun haar of hoofddoek erin goed en wij kijken er ook graag in, aangezien er maar weinig spiegels zijn in Uganda.
Dit was dus een echte wagen volgeladen, maar allemaal dankzij jullie, iedereen heel erg bedankt namens de zusters, mama's en kinderen, ze zijn ontzettend dankbaar en "God bless you all". Het was een heerlijke middag om zoveel goed geld uit te geven aan een goed doel, dit is een aanrader voor iedereen. Bij terugkomst bij het weeshuis, kregen we een warm onthaal van de zusters en de grote kinderen werden ervoor uit bed gehaald. We hebben met alle spullen samen foto's gemaakt, om aan alle sponsors te kunnen laten zien. Het geld is nog niet op, maar gaat zeker nog goed besteed worden. Ook staat er nog geld op de rekening en komt er nog steeds geld binnen, het is nog van harte welkom. We hopen van dit geld toch nog goed speelgoed te kunnen laten maken.
Zaterdagavond kwam Jeroen langs met een groep Nederlanders om het weeshuis te laten zien. Het is erg leuk om in je eigen taal over het weeshuis te kunnen vertellen. Jeroen gaf een rondleiding en wij vertelde over de kinderen. Deze mensen hebben jaren geleden ook hun hart aan Afrika verloren en zetten zich in voor het goede doel. 1 mevrouw zet zich in voor het weeshuis Mama Jane in Jinja, dit is het weeshuis waar ik eerst wilde gaan werken. Er was ook een tweeling bij van een jaar of 13, ze vonden de kindjes super. Ook de kinderen reageerde erg enthousiast op de groep mzungu's.
Met de kindjes gaat het over het algemeen goed. Alice haar hoofdje is nog steeds niet goed, er blijft een zwelling op het hoofdje, gelukkig is de wond wel dicht. In haar wangetjes heeft ze een cyste die elke keer groter lijkt te worden, ze wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Ook zijn ze met Kizito naar het ziekenhuis geweest, deze baby van 7 maanden, reageert niet als andere. Hij laat z'n hoofdje hangen en kijkt wat vreemd uit de ogen. In het ziekenhuis zijn ze tot de ontdekking gekomen, dat hij letterlijk en figuurlijk een gaatje in zijn hoofd heeft. Hierdoor zou hij gehandicapt door het leven gaan, maar gelukkig hebben ze daar in Uganda medicijnen voor...
En dan die arme Jermain. Hij zou weken geleden al opgehaald worden door zijn familie, wat niet gebeurde. Nou 3 januari zou het echt gaan gebeuren, maar weer niet. Jermain wordt steeds onhandelbaarder. Van de week is hij al 2 keer weggelopen en als hij dan wordt terug gehaald is hij volledig over de toeren. Familie is nogmaals gebeld, zij zouden terug bellen, dit moet nog steeds gebeuren. Jermain wil zo graag naar huis, terwijl hij eigenlijk niet weet wat thuis is, Jermain denkt dat thuis is bij Sebastiaan, het weesje wat ons vorige maand heeft verlaten.
Met de andere kindjes gaat het gelukkig allemaal goed. Ze spelen, zijn vrolijk, vinden het heerlijk om te knuffelen en slaan elkaar graag uit jaloezie. Mijn kleine schatje Moses doet het super, zo af en toe loopt hij een klein stukje én dan is hij weer apentrots.
En ook zijn we gisteren weer naar de kerk geweest, dit keer om drie koningen te vieren. Het was een mooie mis, met als klap op de vuurpijl, volgende week komt de aartsbisschop in de kerk. En volgende week onze laatste dienst in de Fatima kerk in Gangama, waarin we een dankwoordje zullen houden, daar gaan we deze week hard over nadenken.
Nu alle feestdagen weer voorbij zijn kan het normale leven weer beginnen. Al is de gedachte wel leuk dat ik in februari nog mijn kerstpakket krijg ( als het goed is ;-) )
Ik wens iedereen weer een fijne week toe!
Veel liefs,
Debbie
-
07 Januari 2013 - 09:42
Saskia:
Gelukkig nieuwjaar!!!
Wat schiet het toch alweer op voor je!!
Ik zal je mooie verhalen missen maar dan krijgen we het echt life te horen en daar verheug ik me nu al op.
Geniet er nog ff van en succes met het afscheid nemen van je lieve kindjes over een aantal dagen...
Tot snel.
XXX Sas
-
07 Januari 2013 - 12:22
Monique :
GELUKKIG NIEUWJAAR!!
om even met de deur in huis te vallen... je kerstpakket... (in ieder geval die van rijnstate) Moet je even je ouders of iemand bij betrekken... je mag iets uitzoeken op internet, maar dit kan tot 31 januari!
Dus even de code laten doormailen...kun je zelf spieken op de site.
Het gaat inderdaad heel erg snel, de tijd!
leuk weer om alle belevenissen te lezen, en wat goed wat jullie allemaal voor 't geld hebben kunnen kopen zeg... en die spiegel GEWELDIG!!!
Geniet nog van jullie laatste tijd bij de kindjes, 't gemis zal zeker wederzijds zijn!!
Groetjes
Monique G -
07 Januari 2013 - 16:10
Thea:
Hey lieve Debbie,
Happy new year!
Jullie hebben nuttige spullen gekocht en die spiegel is natuurlijk top!
Prachtig gezicht hoe blij ze hiervan zijn.
Jullie tijd daar schiet inderdaad al op. Hopelijk valt het afscheid nemen je niet te zwaar.
Je hebt dan in ieder geval wel een goede reden om nog eens terug te gaan.
Die enge beesten in en bij je bed zal je vast niet missen trouwens. Jakkie wat een engerds.
Wat gaan jullie de laatste weken doen?
Debbie, blijf nog genieten van die schatjes en doe iedereen de groeten.
Dikke kus en knuffels, Chris en Thea -
07 Januari 2013 - 16:11
Yvonne :
He Debbie,
Jij ook de allerbeste wensen voor 2013.
Wat heb ik van je verhalen genoten. Maar je bent nu aan het aftellen.
Dit is zo'n mooie ervaring geweest en je zal de kindjes zeker gaan missen!
Heel veel groeten ,
Yvonne -
07 Januari 2013 - 16:42
Oom Herman:
Ja de kinderen zullen wel blij zijn met jullie en met de goeie mensen die je geld hebben gegeven om wat voor die kinderen te kunnen moen.En mooi dat je het zelf kunt geven dan zie je ook dat het goed komt,centjes op de bank hebben ze niets aan,ga zo door. -
07 Januari 2013 - 19:42
Frans Baartmans:
Debbie,
Ja, de tijd vliegt. Pak 'm, hou 'm vast en leef de laatste kostbare weken in Oeganda voluit. Het werkwoord 'volbuiken' kende ik nog niet! Ook ik ben het nieuwe jaar met 10 vingers ingegaan, ook mijn kromme linker pink!
De stad Benares in India waar ik woon en werk kent (nog) geen weeshuizen. Wel de grote steden zoals Delhi, Calcutta en Mumbai. In de wijk waar ik woon in Benares wordt ieder kind die zijn\haar ouders verliest onmiddellijk opgenomen door familie. Dus de pijnlijke ervaringen die jij, Manon en de anderen hebben met kinderen die nergens heen kunnen heb ik niet gehad in de wijk waar ik ben in Benares. Elke knuffel die een kind van jou en de anderen krijgt zal dat kind zich later blijven herinneren, is zo mijn gedachte. Dat kind zal kunnen blijven geloven dat liefde mogelijk is, en, wat is meer, bestaat!
Wat kakkerlakken betreft, die hadden wat mij betreft niet hoeven te bestaan. 't Stikt ervan in Benares. Spinnen en hagedissen vreten de muskieten op. Hou er een paar in een hoek in je kamer. Ze knuffelen hoeft niet.
Frans Baartmans, St. Jozefhuis Mill Hill, Oosterbeek -
07 Januari 2013 - 20:15
Lisanne:
Hoi Debbie,
Gelukkig nieuw jaar. Wat heb je weer een hoop weer meegemaakt.
Wat een goede besteding zeg !!! Die spiegel is ook geweldig, Dat kan je bijna niet voorstellen dat je niet weet hoe je zelf eruit ziet, hier heb je zo veel spiegenls en anders wel winkel ruiten.
Klintk allemaal als een heel bijzondere ervaring. Geniet van de laatste dagen.
En van je vakantie daarna.
liefs lisanne
-
08 Januari 2013 - 09:20
Ria:
Hoi Debbie
Ik heb weer ontzettend genoten van je verhaal ze zijn steeds weer zo leuk om te lezen.
Wat zal jij ze missen als je hier weer terug bent, geniet nog van je laatste weken in Uganda en wij verheugen ons erop dat je weer teugkomt.
Groetjes Ria -
08 Januari 2013 - 10:00
Elisabeth.:
Hoi Debbie. Ook voor jou natuurlijk de aller- allerbeste wensen voor 2013. Wat geniet ik toch steeds van je verhalen! En ja, wat gaat de tijd snel! Ik ben nu al benieuwd naar al je verhalen als je weer terugbent, want er zijn er natuurlijk heel veel meer! Lieve meid, tot de volgende keer. Elisabeth. -
08 Januari 2013 - 11:36
Marije En Gerrie:
Lieve Debbie en Manon,
Genieten jullie nog van de laatste dagen. Wat een feest is het voor jullie. Vooral al die leuke beestjes.
Van Marije nog de beste wensen. Wij missen je erg. Hier is het donker, somber en nat weer. Even voor de beeldvorming. Geniet nog van het zonnetje. En de kindjes. Wat een liefies.
Hoeveel breng je er mee?
XXXXXXXXXXXXX Marije en Gerrie -
08 Januari 2013 - 22:33
Milou Van Orden:
Hey lieve Debbie!
Wat fijn dat je zo'n tastbare verbetering hebt kunnen doen. Jullie mogen trots zijn.
En wat een leuke foto van de kids voor de spiegel! Te gek!
Neem je Moses mee naar Nederland trouwens? ;)
Het was vast een NYE om nooit te vergeten.. Veel plezier nog!
Liefs Milou -
09 Januari 2013 - 04:55
Janneke:
Deb, wat een geweldig verhaal!!
Wat goed dat de kindjes weer op een fatsoenlijke matras kunnen slapen en wat een leuk idee die spiegel!
Ik vind je echt een held, je bent zo goed bezig!!
Hier ook leuke oud/nieuw gehad!
Wat een leuke foto's weer!
Voor ons hier wel weer leuk dat je binnenkort weer terug komt!
Ik heb je gemist! -
09 Januari 2013 - 21:53
Rik:
Hoi Debbie,
Inderdaad wat gaat die tijd toch snel.
Kun je die kakkerlakken niet eten? Ze zijn zo groot dat ze al wat vlees op de botjes hebben (geintje).
Wat een griezels! Pas maar op wanneer je 's morgens in de pantoffels stapt.
Je verhaal is wederom prachtig! Geweldig om te zien(foto's) dat iedereen plezier ervaart met wat zij gekregen hebben.
Ik stuur morgen nog een pakketje naar je op. Mogelijk ben je er dan nog om het in ontvangst te nemen, ik richt het sowieso aan Zr. Mary, komt het altijd goed aan.
Ps. als koeien olifantengras eten leveren zij dan olifantenmelk? Zo ja, hoe smaakt dan olifantenkaas en olifantenyoghurt?
Wij wensen jullie nog veel leuke werk-(vakantie)dagen.
Met vrgr. Syl, Rik en Sven -
12 Januari 2013 - 02:28
Ingrid:
He meid.
Gelukkig Nieuw jaar[mag nog net ,van mezelf].!
Laatste dagen.....Blijf vooral genieten....
Want dat je geniet,blijkt wel uit je mooie verslagen....
Wat een handige spullen gekocht voor 't huis.Hopenlijk kunnen ze er nu weer even tegen.
Ben alweer benieuwd naar 't volgende verhaal[laatste?]
Gr. Ingrid -
16 Januari 2013 - 12:34
Esther:
Hoi Debbie,
Wat een mooie verhalen schrijf je! Erg leuk om te lezen. Ik was begin januari met mijn familie in het weeshuis en heb je daar gesproken. We waren allemaal erg onder de indruk!
Het afscheid van alle kinderen is vast moeilijk geweest.
Ik hoop dat je een mooie tijd hebt in Jinja! Het zou leuk zijn als je Mama Jane kunt bezoeken. Ook veel plezier daarna met jullie rondreis.
Groeten Esther en familie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley