Alweer een weekje in Uganda
Blijf op de hoogte en volg Debbie
13 November 2012 | Oeganda, Mbale
Dag lieve allemaal!
Wat ontzettend leuk jullie reacties te lezen, heel veel dank voor het mee leven, dat doet me goed.
Vandaag zijn we alweer 9dagen in Uganda, wat vliegt de tijd.
Woensdag ochtend zijn we om 10 uur vertrokken naar Gangama, Muzimir de taxidriver heeft ons gebracht. Toen ik Muzimir had gebeld voor een afspraak, vroeg ik gelijk hoelang de rit zou duren, volgens hem 2uurtjes, hij was er vaker geweest. Na een uur door Kampala te hebben gereden, met veel files, hebben we snel nog even wat geld gehaald. Tijdens de rit, heb ik van alles om me heen genoten. Hoe verder je van de stad af gaat, hoe meer armoede je ziet. De huizen worden huisjes, de huisjes worden lemen hutjes met gras daken. De mensen hier leven buiten, dus je ziet veel mensen op straat. Overal zie je markt kraampjes, met groente, fruit, en veel meer, maar ze verkopen allemaal het zelfde, hoe kunnen ze hier toch van leven...? Gedurende de rit, veranderde ook het landschap, van zand vlaktes naar regenwoud, erg mooi om te zien. Toen we langs de stad Jinja reden, konden we de 'source of the Nile' zien, deze hoop ik nog van dichtbij te zien. De kinderen die uit school kwamen, droegen allemaal vrolijk gekleurde uniformen, ze leken te voet naar huis te gaan, al was er in geen velden of wegen een huis te bekennen. Ze kijken allemaal verbaasd naar je, waarna ze verlegen zwaaien. Ook tijdens deze rit waren de wegen weer extreem slecht, diepe kuilen en mega hoge vluchtheuvels, het lijkt wel een beetje op een of Road terrein. De rit heeft uiteindelijk 5uur geduurd, tja, Afrikanen en tijd, is geen goede combinatie. Maar dan heeft Muzimir ons wel veilig op de plaats van bestemming gebracht en dat zonder navigatie (navigatie wordt hem ook niet, ze hebben hier geen straat namen)
Bij aankomst werden we warm ontvangen door de zusters. Gelijk werden we naar onze kamer/huisje gebracht, we hebben een zit kamertje en een slaapkamer, erg fijn. Nadat we onze spullen er hadden neer gezet en alles weer op slot hadden gedaan met hangsloten, kregen we een rondleiding door het weeshuis. Alle kamers hebben we gezien met de daarbij horende uitleg. Toen kwamen we bij de kinderen, we werden met grote ogen aangekeken, de een kwam gelijk naar ons toe en ander was bang. De kinderen zijn wel aan Muzungus als ons gewend, dus dat scheelt. Ze mogen echter geen muzungu tegen ons zeggen, dat vinden de zuster onaardig, ze noemen ons visiters, in hun eigen taal; Lugandees. Ook waren er veel medewerkers en zusters, de namen onthouden, komt later wel.
Na de korte rondleiding hebben we onze spullen uitgepakt en mochten we even rusten van de lange reis. Wat een indrukken allemaal in zo'n korte tijd. In de avond hebben we bij de zusters gegeten, taaie kip, bonen en bananenpuree, dit smaakte goed. Er werd gedineerd, op de bank bij de televisie :-) de uitslag van de verkiezing van USA werden op de voet gevolgd. Na enige tijd viel de stroom uit, wat hier dagelijks gebeurd, maar gelukkig had ik mijn zaklamp bij me en hadden de zuster kaarsen, na een half uurtje 'diner at candlelight' was er weer elektriciteit. Toen was het tijd om naar bed te gaan. Na een redelijke nacht, hebben we ons ontbijt bij de zusters genuttigd. Hierna zijn we met zuster Felicitas en driver Freddy, de stad Mbale in. De zuster en driver 'in' de auto, wij in de bak van de pick up. Ik voelde me net de koninging en zwaaide en knikte van me af. Eerst hebben we wat hotels bezocht, om eventueel onze vrije tijd in door te brengen, met iets meer luxe en internet:-) wat voor ons misschien wel goed is. Hierna hebben we boodschappen gedaan in de supermarkt en op de markt. De zuster maakte ons wegwijs en zorgde ervoor dat we de mooiste tomaten en uien kregen. Na deze ochtend was het weer tijd voor een siësta, zoals iedereen dat doet.
15.00 is ons werk leven hier begonnen. We hebben ons direct bij de groep gevoegd, ik bij de kleuters en Manon bij de baby's, eerst maar eens even de kat uit de boom gekeken. De kinderen zijn lief, maar vechten voor aandacht. Ze hebben weinig om mee te spelen, waardoor er regelmatig ruzie is. Maar alle kinderen, stuk voor stuk zijn lief en leuk, vooral die ondeugende koppies. Naar mij luisteren, 'hoo maar', als ik iets vraag of zeg, lachen ze me gewoon uit, maar daar wordt aan gewerkt, een hele uitdaging. ;-)
'S ochtend om 8 uur begint onze werkdag, de grootste kinderen zijn dan al naar school en de andere kinderen zijn dan al gevoed en gewassen. Als wij met de kinderen spelen en knuffelen, hebben de mama's de tijd voor de was en om schoon te maken, dit scheelt voor hun een hoop werk. Om 10 uur krijgen de kinderen, een soort dunne pap te drinken, wat ze met smaak drinken, hierna volgt een biscuitje. De kinderen gaan hierna op het potje, allemaal op 1 rij, het doel snappen ze nog niet helemaal, denk ik, maar elkaar van het potje duwen is ook een leuk spelletje. De kinderen worden 3x per dag verschoond, het zijn badstof luiers met een plastic broekje, na 1x plassen zijn ze al helemaal nat, waardoor ze het grootste gedeelte van de dag met een natte broek lopen. De hygiëne is hier niet zoals in Nederland, overal vind je plasjes urine terug en als je het niet snel genoeg opruimt, spelen de kinderen erin/ermee. Er wordt schoongemaakt met de kleren die de kinderen voor het verschonen aan hadden. De kleertjes zijn daardoor vaak versleten en kapot. Na de potjes gaan de kinderen allemaal half naakt weer naar buiten om te spelen. De kinderen spelen met wat kapot speelgoed, als een plastic loopfietsje en een bal. Om half 12 is het tijd voor de lunch, de kinderen, zitten aan tafel en moeten zoveel mogelijk zelf eten. Ze krijgen rijst met bonen, dus dat is lekker smeren, ook is vaak het eten van de buurman lekkerder waardoor er veel wordt geknoeid en geruzied. Hierna worden ze gewassen, wat dan ook echt nodig is, het eten zit van kop tot kont en de plasjes lopen ook door. De kinderen gaan stuk voor stuk, om de beurt in een plastic badkuipje, waar ze vlot worden gewassen. De volgende mama wacht ze op voor het aantrekken van een schone luier en schone kleren, dan gaan ze naar bed. Om 12 uur komen de grote uit school, die dan eten, onder de douche gaan en naar bed. Dit is de tijd voor onze 'pauze/siësta. Van 13 tot 15 uur, kunnen we lunchen en rusten. Na zo'n drukke ochtend is een klein slaapje wel lekker. Om 15 uur zijn weer fris en fruitig voor de laatste uurtjes. Als we komen zijn de kinderen alweer uit bed en lekker aan spelen op de overdekte buiten speelplaats. In de middag spelen we wat en maken we een praatje met de grotere kinderen, de kinderen genieten van elke aandacht die ik zoveel mogelijk probeer te verdelen. Elke lach van zo'n mooi kindje, is er weer 1 meegenomen, wat me een heerlijk gevoel geeft. 1 van de grotere meisje weet mijn naam al, hoe fantastisch is dat, ze noemt me Beddie, nou ik zeg, klinkt als. Ook hebben we ze het 'Olleke, bolleke, vuist op vuist' spelletje geleerd waar ze geen genoeg van kunnen krijgen en het uitgieren van het lachen. Voor een groepsactiviteit zijn ze niet echt te instrueren, maar misschien komt dat nog. Samen liedjes zingen en dansen vinden de grote kinderen ook leuk om te doen, helaas kennen wij de liedjes nog niet. Om 17 uur is het weer tijd voor het avondeten, wassen, aankleden en naar bed brengen, het zweet staat me hierna overal maar dan liggen de kindjes heerlijk in bed om 18 uur. Elke dag leer je de kinderen beter kennen en de kinderen jou. Luisteren doen ze nog steeds niet, maar dat komt vanzelf, hoop ik. Ook het dagritme zit er steeds beter in, dit is erg fijn.
En toen kwam zondag... Met zuster Mary hadden we afgesproken om de zondagsmis bij te wonen. De wekker hadden we op tijd gezet, wat achteraf niet nodig was, want om 6 uur begint er keihard muziek te spelen vanuit de buiten boxen aan de kerk en aangezien wij naast de kerk wonen, konden we er niet omheen. Dit wordt gedaan om de mensen in de omgeving te laten weten dat over 1,5 uur de kerk mis begint. Op tijd uit de veren om ons in onze zondagsjurk te hijsen en om 7.30 in de kerk te zitten. Wij waren al aan de late kant en er waren nog net 2 plekjes vrij tussen het koor. De kerk zat propvol met honderden donkere mensen, ook buiten zat het vol rondom de kerk. Rond het altaar zaten vele kinderen die concentratie hebben voor nog geen 5 minuten, waardoor ze constant rondlopen. Alleen de grote kinderen van het weeshuis kwamen ook naar de mis. De mis was in het Engels en ook gedeeltes in het lugandees, er werd veel, mooi en swingend gezongen door het koor, geleid door het keyboard en trommels. Na 2 uur mis was het tijd voor de mededelingen. Zuster Mary en wij werden naar voren geroepen... Zuster Mary vertelde dat wij hier zijn voor vrijwilligerswerk in het weeshuis, wij stonden er braaf knikkend en lachend naast. En toen kreeg ik het woord.... 'slik' daar sta je dan met je goede gedrag, met een kerk vol honderden zwarte mensen, die je aanstaren. Ik heb ons kort in het Engels voorgesteld wat me gelukkig goed afging en we kregen een warm applaus. Na 2,5 uur kerk waren we helemaal gaar en was het tijd voor een kopje thee bij de zusters, hier hebben we de kerk belevenis nog even met hen besproken. We waren erg onder de indruk en nog steeds. In de middag hebben we weer een het weeshuis geholpen. Het is hier echt heerlijk en bijzonder, nu al een bijzondere ervaring. Hieronder nog een paar feiten.
Ons verblijf: we wonen in een gebouw naast het weeshuis, via een grote stale deur kom je op de binnenplaats. Gelijk rechts zit ons gedeelte, je komt binnen via de zit kamer (3x3m), ingericht met een kastje, 2stoelen en een tafeltje. Hieraan vast zit onze slaapkamer met 2 bedden en een kastje (3x3m). (Met verder veel troep van ons, daar zijn we meiden voor) Naast ons woont Ireen, the social care worker, tegenover ons Freddy, the driver en schuin tegenover woont Henriëtte, the teacher. Verder is er nog een gedeelde badkamer, met toilet en douche. (Straaltje koud water uit de muur) En is er een 'keuken' tafel met gasstel, meer hebben we niet nodig en we redden ons prima met alles. Echt back toe basic, wat mij alleen maar meer waardering geeft, voor het leven wat ik heb in NL. Midden op de binnenplaats staat een muur, achter deze muur wonen de 'gewone' werknemers, ik vind dit jammer en vreemd. Juist contact met elkaar maakt het bestaan hier makkelijker, lijkt mij.
Naast ons staat het weeshuis, en verder op het terrein staat het huis waar de zuster wonen en de Fatima kerk. Het is mooi groen overal om je heen met bomen en struiken, de grond lijkt wel een tennisveld, het is rood zand.
De mensen:
Er wonen hier 5 zusters op het terrein, met allemaal een eigen functie, als administrator of verpleegkundige enz. Het zijn 5 lieve mensen, die hun leven geven aan het weeshuis, hoe mooi kan het zijn en niet iedereen kan dat. Verder wonen hier de eerder genoemde mensen bij ons het gebouw. Verder wordt het weeshuis gerund door 'mama's', dit zijn meerdere vrouwen die voor de kinderen zorgen, voor het eten zorgen, voor de was zorgen enz. Wat zijn dat ontzettend harde werkers. De mama's die voor de kinderen zorgen draaien wisselend de dag of nachtdiensten. Dan zijn er nog de mannen die er voor het onderhoud en de dieren zijn en ook dit zijn harde werkers. Ze waarderen het enorm wat wij doen, en willen ons graag veel vertellen en laten zien.
Dieren:
Bij het weeshuis wemelt het van de dieren, er zijn hier koeien voor de melk 2 kalfjes en 2 stieren. Er is een hok vol varkens. Er zijn 2 katten, een hond en verscheideden kippen. Al deze dieren worden door de medewerkers verzorgd. Naast deze dieren zijn er natuurlijk genoeg insecten, als muggen, wespen, spinnen en meer. Ook zie je veel hagedissen en vogels. Vandaag hadden we een enorme pad in onze wc, ik hoop dat die als we terug komen, weg is.
Het weer: vooral zonnig en een temperatuur rond de 30°c, gok ik. Dagelijks valt er een kort durende bui, wat verfrissing geeft. Een leuk weetje: wij hebben hier 's middag de kleinste schaduw ter wereld, dat is omdat we op de evenaar wonen:-)
De omgeving: we wonen in het dorp Gangama, wat dichtbij de stad Mbale ligt. Het dorp is uitgestrekt en er wonen veel mensen, vooral arme mensen. In de kerk zie je dat het wel een hechte gemeenschap is.
Onze andere bezigheden: als wij 18uur thuis komen, gaan we direct, samen met kleren al aan onder de douche. Zo wassen we ons zelf en onze kleren, die na een dagje werken stinken en vies zijn. ( kinder urine, kwijl, spuug en eten). Na het douchen koken we eten, elke dag wat anders, als rijst met bonen, pasta, soep enz. Verder doen we in de avond niet veel meer, want het is vroeg donker. Tijdens onze siësta doen we vaak onze was, ook een hele uitdaging zonder wasmachine, haha, maar het lukt.
Gister en vandaag hebben we weekend, we hebben lekker rustig aan gedaan. Gister boodschappen gedaan en vandaag lekker wezen zwemmen. Volgende week gaan we logeren in het hotel, ik hoop dat de wifi dan wel werkt.
Ik ga nu mijn verhaal weer afsluiten, kijken of het lukt foto's up te loaden.
Heel veel liefs,
Debbie
Wat ontzettend leuk jullie reacties te lezen, heel veel dank voor het mee leven, dat doet me goed.
Vandaag zijn we alweer 9dagen in Uganda, wat vliegt de tijd.
Woensdag ochtend zijn we om 10 uur vertrokken naar Gangama, Muzimir de taxidriver heeft ons gebracht. Toen ik Muzimir had gebeld voor een afspraak, vroeg ik gelijk hoelang de rit zou duren, volgens hem 2uurtjes, hij was er vaker geweest. Na een uur door Kampala te hebben gereden, met veel files, hebben we snel nog even wat geld gehaald. Tijdens de rit, heb ik van alles om me heen genoten. Hoe verder je van de stad af gaat, hoe meer armoede je ziet. De huizen worden huisjes, de huisjes worden lemen hutjes met gras daken. De mensen hier leven buiten, dus je ziet veel mensen op straat. Overal zie je markt kraampjes, met groente, fruit, en veel meer, maar ze verkopen allemaal het zelfde, hoe kunnen ze hier toch van leven...? Gedurende de rit, veranderde ook het landschap, van zand vlaktes naar regenwoud, erg mooi om te zien. Toen we langs de stad Jinja reden, konden we de 'source of the Nile' zien, deze hoop ik nog van dichtbij te zien. De kinderen die uit school kwamen, droegen allemaal vrolijk gekleurde uniformen, ze leken te voet naar huis te gaan, al was er in geen velden of wegen een huis te bekennen. Ze kijken allemaal verbaasd naar je, waarna ze verlegen zwaaien. Ook tijdens deze rit waren de wegen weer extreem slecht, diepe kuilen en mega hoge vluchtheuvels, het lijkt wel een beetje op een of Road terrein. De rit heeft uiteindelijk 5uur geduurd, tja, Afrikanen en tijd, is geen goede combinatie. Maar dan heeft Muzimir ons wel veilig op de plaats van bestemming gebracht en dat zonder navigatie (navigatie wordt hem ook niet, ze hebben hier geen straat namen)
Bij aankomst werden we warm ontvangen door de zusters. Gelijk werden we naar onze kamer/huisje gebracht, we hebben een zit kamertje en een slaapkamer, erg fijn. Nadat we onze spullen er hadden neer gezet en alles weer op slot hadden gedaan met hangsloten, kregen we een rondleiding door het weeshuis. Alle kamers hebben we gezien met de daarbij horende uitleg. Toen kwamen we bij de kinderen, we werden met grote ogen aangekeken, de een kwam gelijk naar ons toe en ander was bang. De kinderen zijn wel aan Muzungus als ons gewend, dus dat scheelt. Ze mogen echter geen muzungu tegen ons zeggen, dat vinden de zuster onaardig, ze noemen ons visiters, in hun eigen taal; Lugandees. Ook waren er veel medewerkers en zusters, de namen onthouden, komt later wel.
Na de korte rondleiding hebben we onze spullen uitgepakt en mochten we even rusten van de lange reis. Wat een indrukken allemaal in zo'n korte tijd. In de avond hebben we bij de zusters gegeten, taaie kip, bonen en bananenpuree, dit smaakte goed. Er werd gedineerd, op de bank bij de televisie :-) de uitslag van de verkiezing van USA werden op de voet gevolgd. Na enige tijd viel de stroom uit, wat hier dagelijks gebeurd, maar gelukkig had ik mijn zaklamp bij me en hadden de zuster kaarsen, na een half uurtje 'diner at candlelight' was er weer elektriciteit. Toen was het tijd om naar bed te gaan. Na een redelijke nacht, hebben we ons ontbijt bij de zusters genuttigd. Hierna zijn we met zuster Felicitas en driver Freddy, de stad Mbale in. De zuster en driver 'in' de auto, wij in de bak van de pick up. Ik voelde me net de koninging en zwaaide en knikte van me af. Eerst hebben we wat hotels bezocht, om eventueel onze vrije tijd in door te brengen, met iets meer luxe en internet:-) wat voor ons misschien wel goed is. Hierna hebben we boodschappen gedaan in de supermarkt en op de markt. De zuster maakte ons wegwijs en zorgde ervoor dat we de mooiste tomaten en uien kregen. Na deze ochtend was het weer tijd voor een siësta, zoals iedereen dat doet.
15.00 is ons werk leven hier begonnen. We hebben ons direct bij de groep gevoegd, ik bij de kleuters en Manon bij de baby's, eerst maar eens even de kat uit de boom gekeken. De kinderen zijn lief, maar vechten voor aandacht. Ze hebben weinig om mee te spelen, waardoor er regelmatig ruzie is. Maar alle kinderen, stuk voor stuk zijn lief en leuk, vooral die ondeugende koppies. Naar mij luisteren, 'hoo maar', als ik iets vraag of zeg, lachen ze me gewoon uit, maar daar wordt aan gewerkt, een hele uitdaging. ;-)
'S ochtend om 8 uur begint onze werkdag, de grootste kinderen zijn dan al naar school en de andere kinderen zijn dan al gevoed en gewassen. Als wij met de kinderen spelen en knuffelen, hebben de mama's de tijd voor de was en om schoon te maken, dit scheelt voor hun een hoop werk. Om 10 uur krijgen de kinderen, een soort dunne pap te drinken, wat ze met smaak drinken, hierna volgt een biscuitje. De kinderen gaan hierna op het potje, allemaal op 1 rij, het doel snappen ze nog niet helemaal, denk ik, maar elkaar van het potje duwen is ook een leuk spelletje. De kinderen worden 3x per dag verschoond, het zijn badstof luiers met een plastic broekje, na 1x plassen zijn ze al helemaal nat, waardoor ze het grootste gedeelte van de dag met een natte broek lopen. De hygiëne is hier niet zoals in Nederland, overal vind je plasjes urine terug en als je het niet snel genoeg opruimt, spelen de kinderen erin/ermee. Er wordt schoongemaakt met de kleren die de kinderen voor het verschonen aan hadden. De kleertjes zijn daardoor vaak versleten en kapot. Na de potjes gaan de kinderen allemaal half naakt weer naar buiten om te spelen. De kinderen spelen met wat kapot speelgoed, als een plastic loopfietsje en een bal. Om half 12 is het tijd voor de lunch, de kinderen, zitten aan tafel en moeten zoveel mogelijk zelf eten. Ze krijgen rijst met bonen, dus dat is lekker smeren, ook is vaak het eten van de buurman lekkerder waardoor er veel wordt geknoeid en geruzied. Hierna worden ze gewassen, wat dan ook echt nodig is, het eten zit van kop tot kont en de plasjes lopen ook door. De kinderen gaan stuk voor stuk, om de beurt in een plastic badkuipje, waar ze vlot worden gewassen. De volgende mama wacht ze op voor het aantrekken van een schone luier en schone kleren, dan gaan ze naar bed. Om 12 uur komen de grote uit school, die dan eten, onder de douche gaan en naar bed. Dit is de tijd voor onze 'pauze/siësta. Van 13 tot 15 uur, kunnen we lunchen en rusten. Na zo'n drukke ochtend is een klein slaapje wel lekker. Om 15 uur zijn weer fris en fruitig voor de laatste uurtjes. Als we komen zijn de kinderen alweer uit bed en lekker aan spelen op de overdekte buiten speelplaats. In de middag spelen we wat en maken we een praatje met de grotere kinderen, de kinderen genieten van elke aandacht die ik zoveel mogelijk probeer te verdelen. Elke lach van zo'n mooi kindje, is er weer 1 meegenomen, wat me een heerlijk gevoel geeft. 1 van de grotere meisje weet mijn naam al, hoe fantastisch is dat, ze noemt me Beddie, nou ik zeg, klinkt als. Ook hebben we ze het 'Olleke, bolleke, vuist op vuist' spelletje geleerd waar ze geen genoeg van kunnen krijgen en het uitgieren van het lachen. Voor een groepsactiviteit zijn ze niet echt te instrueren, maar misschien komt dat nog. Samen liedjes zingen en dansen vinden de grote kinderen ook leuk om te doen, helaas kennen wij de liedjes nog niet. Om 17 uur is het weer tijd voor het avondeten, wassen, aankleden en naar bed brengen, het zweet staat me hierna overal maar dan liggen de kindjes heerlijk in bed om 18 uur. Elke dag leer je de kinderen beter kennen en de kinderen jou. Luisteren doen ze nog steeds niet, maar dat komt vanzelf, hoop ik. Ook het dagritme zit er steeds beter in, dit is erg fijn.
En toen kwam zondag... Met zuster Mary hadden we afgesproken om de zondagsmis bij te wonen. De wekker hadden we op tijd gezet, wat achteraf niet nodig was, want om 6 uur begint er keihard muziek te spelen vanuit de buiten boxen aan de kerk en aangezien wij naast de kerk wonen, konden we er niet omheen. Dit wordt gedaan om de mensen in de omgeving te laten weten dat over 1,5 uur de kerk mis begint. Op tijd uit de veren om ons in onze zondagsjurk te hijsen en om 7.30 in de kerk te zitten. Wij waren al aan de late kant en er waren nog net 2 plekjes vrij tussen het koor. De kerk zat propvol met honderden donkere mensen, ook buiten zat het vol rondom de kerk. Rond het altaar zaten vele kinderen die concentratie hebben voor nog geen 5 minuten, waardoor ze constant rondlopen. Alleen de grote kinderen van het weeshuis kwamen ook naar de mis. De mis was in het Engels en ook gedeeltes in het lugandees, er werd veel, mooi en swingend gezongen door het koor, geleid door het keyboard en trommels. Na 2 uur mis was het tijd voor de mededelingen. Zuster Mary en wij werden naar voren geroepen... Zuster Mary vertelde dat wij hier zijn voor vrijwilligerswerk in het weeshuis, wij stonden er braaf knikkend en lachend naast. En toen kreeg ik het woord.... 'slik' daar sta je dan met je goede gedrag, met een kerk vol honderden zwarte mensen, die je aanstaren. Ik heb ons kort in het Engels voorgesteld wat me gelukkig goed afging en we kregen een warm applaus. Na 2,5 uur kerk waren we helemaal gaar en was het tijd voor een kopje thee bij de zusters, hier hebben we de kerk belevenis nog even met hen besproken. We waren erg onder de indruk en nog steeds. In de middag hebben we weer een het weeshuis geholpen. Het is hier echt heerlijk en bijzonder, nu al een bijzondere ervaring. Hieronder nog een paar feiten.
Ons verblijf: we wonen in een gebouw naast het weeshuis, via een grote stale deur kom je op de binnenplaats. Gelijk rechts zit ons gedeelte, je komt binnen via de zit kamer (3x3m), ingericht met een kastje, 2stoelen en een tafeltje. Hieraan vast zit onze slaapkamer met 2 bedden en een kastje (3x3m). (Met verder veel troep van ons, daar zijn we meiden voor) Naast ons woont Ireen, the social care worker, tegenover ons Freddy, the driver en schuin tegenover woont Henriëtte, the teacher. Verder is er nog een gedeelde badkamer, met toilet en douche. (Straaltje koud water uit de muur) En is er een 'keuken' tafel met gasstel, meer hebben we niet nodig en we redden ons prima met alles. Echt back toe basic, wat mij alleen maar meer waardering geeft, voor het leven wat ik heb in NL. Midden op de binnenplaats staat een muur, achter deze muur wonen de 'gewone' werknemers, ik vind dit jammer en vreemd. Juist contact met elkaar maakt het bestaan hier makkelijker, lijkt mij.
Naast ons staat het weeshuis, en verder op het terrein staat het huis waar de zuster wonen en de Fatima kerk. Het is mooi groen overal om je heen met bomen en struiken, de grond lijkt wel een tennisveld, het is rood zand.
De mensen:
Er wonen hier 5 zusters op het terrein, met allemaal een eigen functie, als administrator of verpleegkundige enz. Het zijn 5 lieve mensen, die hun leven geven aan het weeshuis, hoe mooi kan het zijn en niet iedereen kan dat. Verder wonen hier de eerder genoemde mensen bij ons het gebouw. Verder wordt het weeshuis gerund door 'mama's', dit zijn meerdere vrouwen die voor de kinderen zorgen, voor het eten zorgen, voor de was zorgen enz. Wat zijn dat ontzettend harde werkers. De mama's die voor de kinderen zorgen draaien wisselend de dag of nachtdiensten. Dan zijn er nog de mannen die er voor het onderhoud en de dieren zijn en ook dit zijn harde werkers. Ze waarderen het enorm wat wij doen, en willen ons graag veel vertellen en laten zien.
Dieren:
Bij het weeshuis wemelt het van de dieren, er zijn hier koeien voor de melk 2 kalfjes en 2 stieren. Er is een hok vol varkens. Er zijn 2 katten, een hond en verscheideden kippen. Al deze dieren worden door de medewerkers verzorgd. Naast deze dieren zijn er natuurlijk genoeg insecten, als muggen, wespen, spinnen en meer. Ook zie je veel hagedissen en vogels. Vandaag hadden we een enorme pad in onze wc, ik hoop dat die als we terug komen, weg is.
Het weer: vooral zonnig en een temperatuur rond de 30°c, gok ik. Dagelijks valt er een kort durende bui, wat verfrissing geeft. Een leuk weetje: wij hebben hier 's middag de kleinste schaduw ter wereld, dat is omdat we op de evenaar wonen:-)
De omgeving: we wonen in het dorp Gangama, wat dichtbij de stad Mbale ligt. Het dorp is uitgestrekt en er wonen veel mensen, vooral arme mensen. In de kerk zie je dat het wel een hechte gemeenschap is.
Onze andere bezigheden: als wij 18uur thuis komen, gaan we direct, samen met kleren al aan onder de douche. Zo wassen we ons zelf en onze kleren, die na een dagje werken stinken en vies zijn. ( kinder urine, kwijl, spuug en eten). Na het douchen koken we eten, elke dag wat anders, als rijst met bonen, pasta, soep enz. Verder doen we in de avond niet veel meer, want het is vroeg donker. Tijdens onze siësta doen we vaak onze was, ook een hele uitdaging zonder wasmachine, haha, maar het lukt.
Gister en vandaag hebben we weekend, we hebben lekker rustig aan gedaan. Gister boodschappen gedaan en vandaag lekker wezen zwemmen. Volgende week gaan we logeren in het hotel, ik hoop dat de wifi dan wel werkt.
Ik ga nu mijn verhaal weer afsluiten, kijken of het lukt foto's up te loaden.
Heel veel liefs,
Debbie
-
13 November 2012 - 14:42
Tineke:
lieve DEbbie,wat een mooi verslag,en wat lijkt ons dit mooi en dankbaar werk
het is een hele andere wereld,wat hebben wij het toch goed hier,
wensen je een fijne tijd daar en wachten op je volgende mail.je schrijft zo gezellig,
nog bedankt voor je kaart ,lief van je
dikke kus vanRob&10 . -
13 November 2012 - 15:34
Janneke:
Deb, wat een gave verhalen! Klinkt echt super daar! Wat ben je toch een topper dat je daar zo'n goed werk doet!! Heel veel plezier nog daar en genieten genieten genieten!!! liefs, Janneke -
13 November 2012 - 15:37
Christa( Moeder Van Manon):
Hoi Debbie.
Bedankt voor je uitgebreide verslag.
Zo kunnen we jullie goed volgen.
Groetjes Bert en Christa -
13 November 2012 - 16:47
Oom Herman:
Kreeg je geen fijn gevoel toen je met de auto door Jinja ging en dacht hier heeft oom Herman 28 jaar lang gewerkt.Fijn dat je ook naar de kerk geweest bent dat is een fijn gevoel voor je ouders.Debbie geniet er van en werk lekker.Oom herman -
13 November 2012 - 17:01
Mandy:
wat leuk deb!!geweldig om je verhaal te lezen :)..geniet nog lekker van je tijd daar!xx -
13 November 2012 - 17:19
Suus:
Heel veel plezier en succes deb! Leuk om je verhaal te lezen :)
Lfs Suus -
13 November 2012 - 17:30
Trudy:
Bonjour Debbie,
Bart en ik hebben net 17.15 Franse tijd, je prachtige verslag gelezen.
Fantastisch hoe je je gevoelens en belevenissen op papier zet.
Zo te lezen heb je het prima naar je zin en kom je handen en voeten te kort.
Maar het lijkt ons een machtige ervaring die ze jouw nooit meer zullen afnemen.
Blijf er van genieten en we kijken uit naar je volgende verslag.
Bisous de nous, Bart en Trudy -
13 November 2012 - 18:26
Monique:
Hey,
Wat een heerlijk verhaal!! erg leuk te lezen, toevallig dacht ik een dag of wat geleden aan je en had zoiets van... 't wordt eens tijd dat we wat horen ;-) en zie hier...
Kan me voorstellen dat 't best even wennen is daar en dat je je inderdaad bewust wordt van 't luxe en goede leven hier, je verhalen zo te lezen is 't inderdaad back to basic.
Verder knallen 't plezier en de indrukken van 't scherm, leuk hoor!
Groetjes ook aan je maatje en ik verheug me alweer op je volgende berichtje.
enneh... hier is 't koud, grijs, nat... dus je mist wat dat betreft echt niks hoor hahaha...
Zal zaterdag even doorgeven aan sint dat je even niet in tha house bent, kun je daar gewoon je schoen zetten.
doeiii
Monique G -
13 November 2012 - 18:40
Jeannie:
Hoi schatje, we hebben zondag nog lekker gekletst,maar het doet me een genoegen om het verhaal te lezen, Oma dacht dat ze dit al gelezen had, het was erg herkenbaar wat je schreef en wat zondag besproken hadden, het gaat jullie goed tot de volgende verslag, xxx -
13 November 2012 - 19:02
Carola:
Hee Debbie,
wat een prachtig verhaal weer! Echt heerlijk om van jullie te lezen.
Doe je Manon de groetjes voor me?
Dikke kus van Carola -
13 November 2012 - 19:30
Myrna:
Hey Debje,
Wat een leuk verhaal weer, ik ben jaloers!;) Leuke en bijzondere ervaringen...vooral hoe er met de kinderen om wordt gegaan en wat voor een verschillen met hier zeg.
Tot je volgende verslagje!
Liefs + Kus Myrna -
13 November 2012 - 21:18
Ruud:
Hi kleine zus!
Geweldig om je verhaal te lezen en goed om te weten dat je het zo naar je zin hebt! Leuk dat ze jullie ook goed opvangen en veel laten zien e.d. Was de kerk een beetje zoals je vaak op TV ziet met een gospelkoor e.d.?
Kinderen die niet naar je luisteren???? hahahahaha :-p Kun je toch nog je SPW kennis toepassen of van al die jaren samen met je broertje en zusje optrekken haha.
Bijzonder dat je zo primitief leeft, althans, in vergelijking met Nederland ;-). Lijkt me ook juist wel lekker toch??? Even geen drukte, stress, internet, etc. etc.
Ben benieuwd naar je volgende verhaal!
Heel veel succes, veel plezier en werkse!!!
Groetjes je broertje ;-) -
13 November 2012 - 21:48
José:
Hoi Deb,
Fantastisch wat een verhaal. Wat schrijf je lekker uitgebreid en vooral beeldend; ik krijg al aardig een idee hoe het er daar uitziet! Ontroerend hoe je schrijft over de luxe hier en de armoe daar. Wat zul jij je laptop en smartphone weer gaan waarderen. Om nog maar niet te spreken van schone/frisse kleren aan je lijf :-)
Geniet van de kindjes en laat de kindjes van jou genieten..laat je PW-hart spreken. Je tovert vast nog wel een ander kinderliedje uit de hoge hoed.
Ben reuze benieuwd naar de volgende verhalen.
liefs,
José
-
13 November 2012 - 22:22
Elisabeth:
Ha lieve Debbie! Wat een enorm en fantastisch verslag heb je geschreven. Ik lees tussen de regels door hoe je geniet van al het nieuwe en vreemde om je heen.Ik word helemaal warm als je over je kleuters en peuters schrijft... En dan de foto met de bergen op de achtergrond en de temperatuur; stikjaloers ben ik eigenlijk! Lieve meid, geniet ervan en tot mails! Elisabeth -
13 November 2012 - 22:53
Reinier:
Ha Deb! Wat een leuk en uitgebreid verslag! Erg leuk om te lezen! Wat zit jij in een andere wereld zeg! Geniet ervan! Groetjes, Reinier -
13 November 2012 - 23:25
Dirkjen:
Hey Debbie!!!
Leuk/mooi verhaal, wel een totale omslag met NL lijkt mij.
ik vermoed dat ze schaars zijn, maar al motoren gespot ? :P
nou ik kijk uit naar je volgende update gegroet Dirk X -
14 November 2012 - 00:35
Tante Helena E Ome Gijs:
Oi querida Debbie, também lemos seu relatório e curtimos muito acompanhar sua viagem. Beijos -
14 November 2012 - 08:24
Ria:
Hoi Debbie
Ik heb weer erg genoten van je verslag wat leef jij in een andere wereld, lijkt me erg leuk om mee te maken.
Groetjes Ria -
14 November 2012 - 10:53
Thea:
Hey lieve Debbie,
Wat fijn om weer zo'n mooi verhaal van je te lezen! Ik had natuurlijk al wel het een en ander van oma gehoord en dat klopt precies met wat ik nu lees. Het maakt veel indruk op me en voel tranen omhoog komen; wat een wereld van verschil. Fijn dat je je daar goed voelt en zo'n waardevolle bijdrage kunt leveren aan de kwaliteit van leven van de kindertjes. Ook een leuk spelletje is misschien het "gat in de weg" met een kindje op schoot. Ken je dat? Niet te letterlijk nemen daar trouwens ;-)
Lieve Deb, we denken elke dag aan je!
Heel veel succes verder en doe de groetjes ook aan Manon.
Dikke kus en knuffels van Chris en Thea -
14 November 2012 - 22:55
Henriette:
Hey!
Wat een geweldige ervaring moet dat voor je zijn! Ben je niet gelijk verliefd geworden op al die kinderen? Het verslag schrijf je zo duidelijk, dat ik alles levendig voor me zie!
Vooral de kerk lijkt me ook een hele belevenis, wat is dat hier dan saai eigenlijk, wanneer het hier ook zo zou gaan, weet ik zeker dat de kerken zo weer zouden vol zitten!
Geniet lekker van alles, en blijf schrijven, zodat wij hier ook mee genieten!
Liefs van mij!
P.s. dat de teacher ook Henriette heet, grappig! -
15 November 2012 - 13:21
Elles:
Lieve Debbie,
Wat schrijf je een indrukwekkend verhaal! Kijk alweer uit naar je volgende.
Geniet ervan!
Liefs, Xx -
15 November 2012 - 14:09
Gerrie:
Hoi Debby en Manon,
Wat een goede en bijzondere start. Wat fijn dat het klikt met de kinderen.
Jullie kunnen iets heel goeds doen!
Sterkte met alles en vooral veel plezier.
Liefs Gerrie -
16 November 2012 - 01:06
Ingrid:
Hoihoi,
ben weer helemaaaaaaall op de hoogte en een beetje jaloers.....
Wat een ervaring!!!
Geniet ervan!
Groetjes Ingrid -
16 November 2012 - 01:12
Leslie :
Wat een superleuke verhalen en dat na 9dgn al!!!
Heeeeel veel plezier en succes. Genietse!
Liefs,
Leslie -
16 November 2012 - 09:37
Ingrid:
Hey Debbie,
Wat een mooi verslag. Ben al aan het visualiseren hoe het jullie vergaat. Heel veel succes en vooral heel veel plezier! Geniet van alle mooie dingen en wél terug komen!
Liefs Ing -
17 November 2012 - 23:04
Milou Van Orden:
Hey lieve Debbie!
Terwijl ik je verslag lees, waan ik me aan je zijde. Jaloezie bekruipt me stiekem toch, haha. Wat gaaf zeg! Ik ben blij te lezen dat je het naar je zin hebt.
Veel plezier en succes nog, xx Milou -
17 November 2012 - 23:04
Milou Van Orden:
Hey lieve Debbie!
Terwijl ik je verslag lees, waan ik me aan je zijde. Jaloezie bekruipt me stiekem toch, haha. Wat gaaf zeg! Ik ben blij te lezen dat je het naar je zin hebt.
Veel plezier en succes nog, xx Milou -
18 November 2012 - 02:31
Yolanda:
leuk om zo op de hoogte te blijven! -
18 November 2012 - 07:48
Jenny, Corry:
Hoi Debby,
Leuk verhaal, geniet van het back to basic, dan geniet je weer meer als je thuis bent.
Veel plezier de aankomende weken. En we kijken erg uit naar je volgende verhaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
